همه چیز درباره تحصیل در ژاپن

روش های مختلفی برای تحصيل در ژاپن وجود دارد که يکی از آنها استفاده از بورس تحصيلی است.بيشتر بورس های تحصيلی در ژاپن به دانشجويان در حال تحصيل داده ميشود. ولی معدود بورس هايی هم وجود دارند که قبل از شروع به تحصيل به دانشجو اهدا ميشود که يکی از آنها "بورس مونبوشو"هست.
طریقه اقدام برای بورس مونبوشو ، ژاپن
مونبوشو چیست؟
" مونبوشو "یا" مونبوکاگاکوشو" وزارت آموزش و پرورش، فرهنگ، تربیت بدنی ، علوم و تکنولوژی ژاپن می باشد که همه ساله برای دانش آموزان و دانشجویان علاقمند به تحصیل در ژاپن ،سه مقطع Research Student Scholarship در سطح فوق لیسانس و دکترا، و Undergraduate Student Scholarship در سطح لیسانس و College of Technology Scholarship در سطح فوق دیپلم بورس تحصیلی اهدا میکند. این فرصت بسیار خوبی است برای کسانی که مایل به ادامه تحصیل در ژاپن هستند .
(توضيح: در اين نوشته جهت دسترسی به اطلاعات بيشتر لطفاً روی لينک ها کليک کنيد.)
1-قبل از اقدام
* اطمينان کامل به اين که :اگرکلیه مدارک لازم را آماده کرده ايد حتماً پذيرفته ميشويد.
* داشتن اطلاعات کافی از شرايط و مدارک لازم و نحوه اقدام براي بورس مونبوشو.
* تلاش براي فراهم کردن کلّيه مدارک لازم.
2-چگونه اقدام کنيم
*از طريق سفارت ژاپن
*مستقيماً از طريق دانشگاههای ژاپن.
3-بعد از قبولی
------------------------------
1-قبل از اقدام
فرم های درخواستی لازم را ميتوان با تلفن به سفارت ژاپن در تهران تقاضا کرد و یا مستقیما از اینترنت دانلود کرد. هر ساله شرايط لازم براي اقدام بورس مونبوشو تغييرات جزیی ميکند.اما شرایط کلی به صورت زير است:
1-ترجمه اصل آخرين مدرک تحصيلی
2-ترجمه ريزنمرات آخرين مقطع تحصيلی
3-پروپوزال :
طرح تحقيق در دانشگاههاي ژاپن،بعد از قبولی. اين طرح -که بايد به انگليسی نوشته شود -ميتواند در 1 صفحه يا حتی تا 6-7 صفحه باشد.اما بايد نحوه نوشتن پروپوزال کاملاً رعايت شود. در انتهاي اين پروپوزال بايد در قسمتی کاملاً توضیح دهيد که ((چرا ژاپن را انتخاب کرده ايد؟))و نه کشور ديگر! بايد ارتباط منطقی بين پروپوزال شما و ژاپن باشد.در مورد اين پروپوزال در مصاحبه ای که در سفارت ژاپن داريد سؤال ميشود.اين پروپوزال يکی از مهمترين مدارکی است که در قبولي شما موثر است و بايد با دقت تمام و با حوصله آن را بنويسيد.موضوع اين پروپوزال بهتر است به رشته ای که ميخواهيد در ژاپن ادامه دهيد ارتباط داشته باشد و در انتها بايد توضیح دهيد که بعد از فارغ التحصيل شدن از ژاپن ميخواهيد به ايران برگرديد. پروپوزال شما چه کاربردی در ايران دارد؟
4-پر کردن فرمهایی که از سفارت به شما داده ميشود؛ شامل مشخصات فردي شما، ميزان تحصيلات،دو نفر معرف،چه رشته ای ميخواهيد تحصيل کنيد؟ چه مدت؟ سوابق کاري شما، موضوع پروپوزال،ميزان مهارت زبانهاي خارجی و سوابق تحصیلی.
5-گواهی پزشکی:
يک گواهی از پزشک که تأييد کند شما به بيماريهاي حاد و واگير مبتلا نيستيد و قادر به تحصيل هستيد.
6-خلاصه سوابق تحصیلی يا رزومهCV: همان خلاصه سوابق شماست که يکی دیگر از مهمترين مدارکی است که در قبولی شما موثر است. روش نوشتن CV را ميتوانيد با توجه به رشته خود از اينترنت search کنيد تا يک CV استاندارد بنويسيد. درCV بايد به طور کلیه موارد زير را بنويسيد وتا جایی که ميتوانيد بايد CV تان را پربارتر کنيد:
*-مشخصات شخصی: نام،ملیت،رشته،زبان،تاريخ تولّد،جنس،وضعیت تاهل،ایميل،وب سايت،تلفن.
• وضعیت تحصيلی
• جشنواره هایی که شرکت کرده ايد.
• جايزه ها و تشويق نامه ها
• سخنراني ها و کنفرانس هایی که داشته ايد
• مصاحبه هايی که در راديو و تلویزیون يا روزنامه ها با شما شده است
• تحقيقاتی که کرده ايد
• کتابها و مقاله هایی که چاپ کرده ايد
• سفرهاي تحقيقاتی
• مهارتهاي ديگری که داريد
• استادهایی که شما را به دانشگاه مقصد معرفی ميکنند(حداقل 2 نفر)
• انجمن هایی که عضو هستيد
• نمايشگاه های فردی يا گروهی که داشته ايد(براي هنري ها). و هر فعاليت ديگری که به نظرتان ميرسد
7-زبان انگليسی:
يک مدرک معتبر زبان انگليسی که ميزان مهارت شما را برساند. زبان انگليسي شما بايد در حدی باشد که بتوانيد سؤالاتی که هنگام مصاحبه از شما ميشود را متوجه و جواب دهيد.يعنی مکالمه زبان شما بايد خوب باشد. ولی زبان انگليسی به عنوان اولويت سوم در مدارک مهم است، اولويت اول CV، و دوم پروپوزال شماست.
8-مصاحبه در سفارت ژاپن:
مصاحبه زمانی از شما ميشود که ابتدا مدارکتان را به سفارت فرستاده و در مرحله اول مدارک شما قبول شده باشد. اگر مدارک ارسالي شما ناقص باشد از مرحله اوّل رد خواهيد شد.مصاحبه به زبان انگليسی و در مورد مشخصات خود شما سؤال ميشود : مثل اسم،اهل کجايد؟ چرا ژاپن ميرید؟ چرا ژاپن رو انتخاب کرديد؟ بعد از فارغ التحصيلی از ژاپن ميخواهيد چيکار کنيد؟ و CV شما.
9-معدل:
شرط معدل براي دانشجويان مهندسی و پزشکی بالاي 16،و براي رشته هاي هنری بالاي 17 است.
10-امتحان کتبی:
اخيراً در سفارت ژاپن هنگام مصاحبه يا قبل از آن(؟) امتحان کتبی به زبان انگلیسی و ژاپنی گرفته ميشود ولی چندان مهم نيست.اما مسلما اگر زبان ژاپنی بلد باشید در قبولي شما بسيار موثر خواهد بود.امتحان کتبی با توجه به مقطعی که ميخواهيد امتحان دهيد شامل: رياضی،شيمی،زيست شناسی،زبان ژاپنی و زبان انگليسی ميباشد.نمونه سوالات سالهای گذشته
11-پذيرش از سه استاد از دانشگاه هاي ژاپن:
اگر از مرحله اول و دوم قبول شده باشید(يعنی مدارک کامل و مصاحبه) بايد از سه دانشگاه ملی در ژاپن پذيرش بگيريد و اين سه نامه را به سفارت ژاپن ارسال کنيد. براي گرفتن پذيرش بايد از طريق اينترنت،دوستان يا کتابهایی که در بخش فرهنگي سفارت ژاپن موجود است ،استاد مربوطه را پيدا کرده و از طريق email با استاد تماس برقرار کنيد. اين مرحله بسيار حساس بوده و بايد خیلی مراقب باشید تا بتوانيد از استاد مورد نظر پذيرش بگيريد. استاد از شما CV و ممکن است پروپوزال شما را درخواست کند .

2-چگونه اقدام کنيم

2-ا) اقدام از طريق سفارت
پذيرش مونبوشو هر سال يک بار و زمان اقدام تا نتيجه نهایی از بهمن ماه شروع و تا بهمن ماه سال بعد ادامه پيدا ميکند.اين مراحل به ترتيب زير می باشند:
1-تلفن به سفارت ژاپن در تهران و درخواست مدارک بورس مونبوشو،حدود بهمن ماه هر سال . در اين مرحله از شما سؤال ميشود که: چند سال داريد؟ چه مقطعی هستيد؟ معدل شما چقدر است؟و اگر شرايط کلی را داشته باشد به شما فرمهاي مونبوشو را به آدرس منزل مي فرستند و شما ميتوانيد جزييات آن را داخل فرمها ببينيد. اين شرايط هر ساله تا حدی تغيير مي کند.
2- ارسال مدارک: شما فرمها را پر کرده و از يک استاد در ايران معرفي نامه مي گيريد (Recommendation Letter) و همراه مدارک تکميل شده به سفارت ارسال مي کنيد.حدود ارديبهشت ماه هر سال. معرفي نامه را ميتوانيد از هر استاد دانشگاههای معتبر در ايران بگیريد و لزومی ندارد که از اساتيد دانشگاه خود شما باشند.
3- اعلام نتیجه اولیه:پس از بررسي مدارک شما در سفارت ژاپن، حدود يک ماه بعد(خرداد ماه) به شما تلفن زده و نتيجه را اعلام ميکنند.اين مرحله اول قبولی است که در صورت قبولی، شما براي امتحان زبان ژاپنی و مصاحبه در سفارت دعوت ميشويد.
4-مصاحبه و امتحان کتبی :حدود اوایل خرداد ماه در سفارت ژاپن از شما به زبان انگليسی مصاحبه ميشود. اين مرحله يکی از مشکل ترين مراحل قبولی است که اگر اين مرحله را قبول شود ،قبولي نهایی شما حدود 97% است! نتيجه مصاحبه حدود اوايل مرداد اعلام ميشود.
5-گرفتن پذيرش از سه استاد از دانشگاه های ملی ژاپن.
جهت گرفتن پذيرش در اصل بايد با استاد مورد نظر از طريق فاکس،تلفن يا ايميل تماس بگيريد.احتمالاً شما نميتوانيد آدرس تماس با استاد را پيدا کنيد. در اين صورت بايد با مرکز دانشجويان خارجی دانشگاه يا آدرسی که در وبسايت دانشگاه مورد نظر هست تماس بگيريد. آنها ايميل شما را پيگيری کرده و به استاد مربوطه خواهند فرستاد و يا اينکه امکان ارتباط مستقيم با استاد را برای شما فراهم خواهند کرد.
6-قبولي نهایی در بهمن ماه اعلام ميشود.
7-زمان اعزام نيمه اول فروردين ماه هر سال است.(يک بار بليط رفت برگشت شما به عهده مونبوشو است و پرداخت میشود)

2-ب)اقدام مستقيماً از طريق دانشگاه.
(30 دانشگاه تاپ ژاپن)
1- مدارک لازم دقيقاً همان مدارکی است که بايد به سفارت ارسال کنيد.
2-پيدا کردن دانشگاه مقصد که يکی از دانشگاه هاي ملی ژاپن است.
3-تماس باISC) )International Student Ｃenter دانشگاه مقصد و درخواست فرمهای بورس مونبوشو.ميتوانيد با email يا مستقيماً با نامه پستی با اين مرکز تماس بگيريد.
4-ارسال فرم پذيرش به استاد همان دانشگاه که ميخواهيد از او پذيرش بگيريد. اگر استاد به شما پذيرش بدهد فرم پذيرش را تکميل و به شما مي فرستد .
5-پر کردن فرمهاي رسيده و فرستادن تمام مدارک به International Student Ｃenterدانشگاه .
International Student Ｃenterدانشگاه پس از بررسي مدارک شما ،آن را به مونبوشو (وزارت علوم ژاپن) ميفرستد تا نتيجه بورس شما اعلام شود. از طريق International Student Ｃenter به شما نتيجه گزارش مي شود.
زمان اقدام براي بورس از طريق دانشگاه از بهمن ماه هر سال است ،يعنی شما بايد حدود مهرماه با دانشگاه تماس گرفته و فرم ها را درخواست کنيد و نتيجه نهایی حدود خرداد ماه سال بعد اعلام ميشود. معمولا در صورت اقدام از طريق دانشگاه ،اعزام به ژاپن مهر ماه هست. در صورت اقدام از دانشگاه امتحان زبان ژاپنی و مصاحبه نداريد.

3- بعد از قبولی

1-در صورت اقدام از طريق سفارت 6 ماه اول ورود به ژاپن را زبان ژاپنی آموزش مي بينيد ولی در صورت اقدام مستقيم از طريق دانشگاه ، بلافاصله درسهای شما شروع ميشود و دوره زبان ژاپنی نداريد.
2-بورس مونبوشو تا مدت هفت سال ميتواند تمديد شود.به شرطی که شما بتوانيد مستقيماً از يک مقطع به مقطع ديگر (بدون رد شدن)قبول شويد.
3-در حال حاضر کمک هزينه ماهیانه به هر دانشجو توسط بورس مونبوشو براي مقطي ليسانس حدود 130،000ين ،فوق ليسانس و Research Student :حدود 150،000ين و مقطع دکتری 160000 ین ميباشد که در آخر هر ماه به شما پرداخت ميشود.(همه ساله اين کمک هزينه متغير است ولی در کل دانشگاه هاي ژاپن ثابت است.)،کمک هزينه براي افراده متاهل و در صورت داشتن فرزند ،حدود 200،000ين در ماه است.
4-خوابگاه دانشجویی فقط در 1 ساله اول به دانشجويان داده ميشود و به افراد متاهل خوابگاه متاهلی که کمی بزرگتر از خوابگاه مجردی است داده ميشود.بعد از 1 سال بايد خانه اجاره کنيد که با توجّه به کمک هزينه ايی که به شما داده ميشود مشکلی نخواهيد داشت.
5-هنگام تغیير مقطع ميتوان دانشگاه خود را با داشتن بورس مونبوشو ،تغيير داد.
6-ميتوان هنگام تغيير مقطع و تغيير دانشگاه، همزمان حداکثر در دو دانشگاه امتحان داد.
7-ويزاي دانشجویی هر دو سال يک بار تمديد ميشود.
8-کمک هزينه داده شده از طرف مونبوشو پس گرفته نميشود.
9-اين کمک هزينه براي مخارج لازم در هر جای ژاپن کافی ميباشد.
10-در صورت داشتن نامه از استاد -همزمان با تحصيل-ميتوان به صورت پاره وقت در ژاپن کار کرد.ولی کار دائم براي دانشجويان خارجی ممنوع ميباشد.
11-تدريس در دانشگاههاي ژاپنی به زبان ژاپنی مي باشد و به زبان انگليسی تدريس نمي شود.
12-اگر از طريق دانشگاه بورس بگيريد،فقط در دانشگاهی که پذيرفته شده ايد ميتوانيد در مقاطع بالاتر ادامه تحصيل بدهيد و حق تغيير دانشگاه را نخواهيد داشت.
13-شما هيچ تعهدی در قبال گرفتن بورس از دولت ژاپن نداريد مگر اينکه بعد از اتمام تحصيل اگر ويزای ديگری از کشور ژاپن نداشته باشيد بايد ژاپن را ترک کنيد.

چند نکته:

1-تمام مدارک لازم براي مونبوشو بايد به انگليسی يا ژاپنی نوشته شده باشد،و هيچ نامه يا مدرکی به فارسی نوشته نميشود.
2-افرادی که متاهل هستند، فقط يکی از افراد ميتواند از بورس مونبوشو استفاده کند.و فرد ديگر ميتواند از طريق همسر خود Dependent Visa بگيرد و تا مدّتی که دانشجو در ژاپن ويزا داشته باشد ،همسرش ميتواند در ژاپن اقامت داشته باشد.
3-در صورت درخواستresearch Student ،ميتوانيد به مدت 1 يا 2 سال درخواست کنيد و بعد از پايان دوره مدرکی به عنوان research Student به شما داده ميشود.
4-شرط سنی : بايد سن داوطلب زير 35 سال باشد. ليسانس بين 17-21 سال.
5-بورس مونبوشو براي تحصيل در مقطع ليسانس-فوق ليسانس و دکترا و همچنين research Student داده ميشود.
6-مشکل سربازی نداشته باشد. گواهی اتمام خدمت سربازی يا گواهی معافی آن.
7- معرفی‌نامه از کارفرما يا مقام بالاتر در محل کار ضروری است (در صورتی که در جايی استخدام شده‌ايد).
برای اطلاعات دقيق تر و به روزتر بهتر است به وب سايت مونبوکاگاکوشو مراجعه نماييد.

7-براي اطلاعات بیشتر به اين سايت ها مراجعه کنيد(فارسی):
• فرمهای بورس مونبوشو2009
• وبلاگ "زندگی در ژاپن"پذیرش و بورس برای تحصیل در ژاپن
• راهنمای تحصیل و زندگی در ژاپن(PDF)
• بورس تحصیلی در ژاپن
• آشنايي با نظام آموزش عالي ژاپن
نمونه سوالات سالهای گذشته
دیگر پیوند های مفید جهت تحصیل در ژاپن -(انگلیسی ،ژاپنی)
-------------------------------------------------------------

قطار -حوله

ديروز سوار قطار شهری (مترو) شده بودم که تا مقصد حدود 45 دقيقه راه بود و ده تا ايستگاه.
اتفاقا نرسيده به ايستگاه سوم يه دفعه اي قطار ترمز کرد و شروع کرد به آژير کشيدن!!!اين اولين بار بود که تو اين مدت يه همچين صحنه اي رو ميديدم.
بلافاصله از بلندگوها اعلام کرد که با عرض معذرت مثل اينکه يه حوله افتاده روی کابل قطار و بايد کمی صبر کنيم تا مشکل حل شه.
حدود پنج دقيقه طول کشيد که مشکل حل شد .از حالا ديگه همش از بلند گو از مردم معذرت خواهی ميکرد که"ببخشيد پنج دقيقه دير شد"
حالا ديگه اين شده يه فاجعه برای آقای راننده!!!
راننده قطار سعی ميکنه بين ايستگاه ها سرعتش رو ببره بالا تا در هر ايستگاه چند دقيقه جبران کنه تا "برنامه قبلی به هم نخوره و سر ساعت تعيين شده قبلی در ايستگاه ها باشه!
به ايستگاه بعد که ميرسه ميگه:
" ببخشيد که به خاطر مشکل در ايستگاه ماتسودو 4 دقيقه دير شد"
ايستگاه سوم ميگه:"" ببخشيد که به خاطر مشکل در ايستگاه ماتسودو 3 دقيقه دير شد"
...
ايستگاه پنجم ميگه " ببخشيد که به خاطر مشکل در ايستگاه ماتسودو 1 دقيقه دير شد"
اينجا ديگه آقای راننده يک نفس راحت ميکشه که بالاخره فاجعه تموم شد و از خجالت مردم در اومد!!

تو سيستم قطار های ژاپنی يک دقيقه دير کرد يعنی فاجعه!! و هر وقت يک دقيقه تاخير ميکنن کلی استرس دارن و خجالت زده هستن که "چرا دير کردن"!
نميدونم اينو بهش گفت کار خوب يا ....!!!

گروه خونی

^{تو ژاپن از اولين سؤالهایی که پس از آشنايی ازت ميشه اينه که : "گروه خونی تو چيه؟" و اين ملاک بسيار مهمی در کارهای اداری،دوست پيدا کردن،ازدواج و ...هست.طوری که در يک مجموعه کاری ،همه گروه خونی همديگه رو می شناسن ومعتقدند خصلت ، منش ، رفتار، توان و كارايي، خلاقيت و خلق و خوي هر فرد بستگي به نوع گروه خوني وي داره .
گروه خونیO
افرادي سالم تر ، داراي هدفي مشخص و انديشمندتر هستند
بيش از ديگران حسود و مقام طلبند .
پر حرف اند
ولي سياستمداران ، وزيران و ورزشكاران خوبي هستند.}

^{گروه خونیA
افراد آرام ، منظم ، مطيع قانون و قاعده و بدون اعمال خشونت هستند
انعطاف ناپذير ، تودار ، خودخواه و مشكل پسندند.
اين افراد براي كارهاي حسابداري ، هرگونه امور اقتصادي ، مالي ، كامپيوتري و مهندسي شايستگي
دارند.}

^{گروه خونیB
مردماني رك و سريع الهجه ، حساس و در عين حال داراي پشتكار هستند.
ناشكيبا ، غيرقابل پيش بيني و در كارهايي كه مورد علاقه آنهاست تنبل اند
اين افراد دهانشان چفت و بست نخواهد داشت و نمي شود اسرار و كارهاي محرمانه را با آنها در ميان
گذاشت.
اين افراد شايسته روزنامه نگاري و نويسندگي ، هنر و كارهاي فكري هستند}

^{گروه خونیAB
افرادي منطقي ، حسابگر ، امين و رو راستند
سازمانده ، مطيع و در عين حال نيرومند هستند
اين افراد به آساني كسي را نمي بخشند، گاهي خشمگين مي شوند و اغماض را دوست ندارند
محافظه كارند و نمي شود آنها را به راحتي شناخت
اين افراد براي مديريت ، قضاوت ، نمايندگي ، كارگري و كارفرمايي هردو مناسبند.}

وجدان اخلاقی

ژاپن تا دلتون بخواد تفکيک زباله هست! شيشه،مواد سوزنده،نسوز،فلزات،گچ،خاک ،چوب و...ژاپنی ها هم با حوصله تمام همه چی رو از هم جدا ميکنن.
يکی از دوستای ژاپنی کار مجسمه يک متری ساخته بود و ازش "قالب گچی "گرفته بود. به خاطر استحکام قالب گچی،داخلش چوب کار گذشته بود که چوبها با ميخ به هم محکم شده بودن و داخل گچ هم الياف بسيار محکم پلاستيکی مخلوط کرده بود که شکستن گچ کار حضرت فيله! .
شما حالا فرض کنين يه قالب گچی بسيار محکم يک متری که داخلش کلی با چوب و الیاف پلاستیکی محکم کاری شده رو بخواين بندازين دور بايد چيکار کنين!
يه راه که اول به ذهن من و شما مياد اينه که : خوب کی ميدونه داخلش چيه؟ ديده که نميشه همينجوری ميندازيم تو زباله های گچ!
حالا اين آقای دوست ژاپنی يک روز رو اختصاص داده بود به اينکه اين قالب گچ رو کلاً تيکه تيکه کنه چوبها رو در بياره ،ميخهاشون رو بکشه و هر کدوم رو جدا جدا بريزه تو سطل آشغال.
از صبح تا شب عرق ريزان در حالی که کلی دستاش تاول زده بود چکش ميزد و هر از گاهی ميرفت يه استراحت ميکرد باز شروع ميکرد.
فکر ميکنم" اين وجدان کاری" رو فقط تو ژاپنی ها میشه پيدا کرد.یک نمونه دیگه رو میتونین اینجا ببینین.

ژاپنی ها و حیوانات

رفته بوديم خونه يکی از دوستان ژاپنی که خونشون يه خرگوش ديدم.خرگوشی که زياد هم خرگوش نبود!خاکستری رنگ،گوشهای نه چندان دراز و آرام.وقتی از مادر دوستم که معلم مدرسه ابتدايی هست پرسيدم،گفت که ما تو مدرسه به بچه دبستانی ها ياد ميديم که چطور از حيوانات نگهداری کنن و تو مدرسه ما انواع حيوانات رو پرورش ميديم.
همون روز که روز تعطيلی هم بود رفتيم مدرسه برای غذا دادن به خرگوشها!
وقتی داخل مدرسه شديم ديدم يه قفس بزرگ با حدود 20 تا خرگوش داخلش وبیرون قفس هم سبزيکاری شده بود.
در مدارس ابتدايی ژاپن به بچه ها ياد ميدن که چطور سبزی و گل بکارن و چطور از حيوانات اهلی مثل مرغ وخروس،خرگوش،سگ،گربه،اردک و... نگهداری کنن.
برای اين کار همه به صورت شيفتی به حيوانات غذا ميدن و گلها و سبزيها رو هر روز آب ميدن.
اصولاً ژاپنيها حيوانات وگياهان رو دوست دارن و خيلی مواظبشون هستن.به همين خاطر تو خونه خيلی هاشون حيوان اهلی پيدا ميشه.
هر روز وقتی از پارک ونو رد ميشم کلی افرادی رو ميبينم که دارن به گربه ها و کفتر های پارک غذا ميدن.با حوصله تمام سگشون رو به گردش ميبرن و هميشه يه پلاستيک دستشونه که اگه سگه جيش کرد سريع بگيرن زيرش تا تو خيابون رو کثيف نکنن.
با اينکه نگهداری بعضی حيوانات خيلی هزينه داره ،بهشون غذا ميدن،دکتر ميبرن،واکسينه ميکنن و حتی ساعتی هشت هزار تومان ميدن که يکی به صورت "کارپاره وقت" سگشون رو به گردش ببره!!
ازطرفی ديگه ميبينم که ژاپنيها با حيوانات دريايی که خوردنی هستن با نهايت سنگدلی برخورد ميکنن.مثلاً ميگو يا ماهی رو زنده زنده تو ديس بشقاب ميارن،تیکه تیکش می کنن و خام خام تو سس ميزنن و ميخورن. يا زنده زنده ميذارن رو آتيش و کباب ميکنن.
راستش من که هنوز سر در نميارم!!!
اگه با ايران مقايسه کنيم هر چند که ما ايرانيها چندان با طبيعت و حيوانات به اندازه ژاپنيها مهربان نيستيم ولی حيوانات رو تو خونه هم زندانی نميکنيم.سگ و گربه رو به قلاده نميکشيم.
شاید اين از خودخواهی ما انسانها هستش که فکر کنيم حيوونها هم مثل ما فکر ميکنن و هر چی ما دوست داريم اونها هم دوست دارن! بايد آزدشون بذاريم تا خودشون انتخاب کنن. بهشون غذا بديم ولی به قلاده نکشيم و تو قفسشون نکنيم.
من با حيوانات اهلی تا حالا صحبت نکردم که بدونم کدومش بهتره ؟!! شما فکر ميکنيد چی ميگن؟آيا دوست دارن آزاد باشن و هميشه دنبال غذا و.. باشن يا اينکه در قبال محدوديت آزادی جای گرم و نرم داشته باشن و غذای آماده بخورن؟
سایت حامیان حیوانات و دوستداران محیط زیست

ویروس

ماجرای يک روز ويروسی

قراره که دو ماه ديگه نمايشگاهی داشته باشيم شش نفره با عنوان" نمايشگاه سراميک دانشجويان دکترای دانشگاه هنرهای زيبای توکيو".

به همين خاطر از حالا هر کسی کاری رو قبول کرده و مقدماتش رو داريم آماده ميکنيم. من هم طبق معمول قرار شد کارت دعوت نمايشگاه رو طرّاحی کنم.کارهای اوّليه رو قبلاً تموم کرده بودم و فقط حدود ده دقيقه کار داشت که امروز صبح ساعت ده رفتم دانشگاه تا با کامپيوتر بخش بقيه کاراشو انجام بدم .
از قبلاً ميدونستم که اين کامپيوتر مال قرن بوقه و عين موتور گازی قراضه ميمونه! ولی چون کم کار داشت فکر کردم تموم ميشه.
چشمتون روز بد نبينه!! ده دقيقه کار تا چهار ساعت طول کشيد! و آخرش وقتی خواستم ذخيره کنم کامپيوتر ارور داد و حتی نتونستم همون رو ذخيره کنم.
کلّی به رييس بخشمون فحش دادم! واقعاً آب رو ريزيه تو کشوری مثل ژاپن که کلّی کامپیوتر رو فقط به خاطر اينکه دو سه سال از عمرش گذشته ميندازن تو آشغال دونی ،تو اين بخش يک کامپيوتر که عمر بابا بزرگ من داره رو استفاده ميکنن!
حالا وقتی پای حرفش هم بياد کلی رييسه دم از ارتباط و روابط عمومی خودش ميزنه!
خلاصه رفتم مرکز کامپيوتر دانشگاه و کار طرّاحی دعوتنامه حدود ده دقيقه طول کشيد و تموم شد.
تو همون حين که داشتم کار ميکردم يکی از مسئولين بخش کامپيوتر اومد و مؤدبانه ازم پرسيد که ميشه (USB) تو رو اسکن کنم چون احتمال داره که ويروسی باشه. من هم که به کامپيوتر خودم مطمئن بودم گفتم ويروسی نيست ولی چک کن.
وقتی چک کرد کلّی ويروس توش بود!!از برکت کامپیوتر قراضه بخش. ازم پرسيد ؛دانشجوی کدوم بخشی؟ اگه کامپيوتر تو ويروسی نيست بايد کامپيوتر بخشتون ويروسی باشه.
هنوز داشتم وسايلمو جمع و جور ميکردم که يارو اومد گفت که رفتم کامپيوتر بخشتون رو چک کردم کلّی ويروسيه. اينترنت بخشتون رو قطع ميکنم تا زمانی که (USB) همه دانشجو ها اسکن نشه و کامپيوترها ويروس کشی نشن وصل نخواهد شد.
بنده خدا حق داشت. هفته پيش به همه بخشها اعلام کردن که مواظب ويروس ها باشين ولی کسی توجّه نکرده بود.
خلاصه کار ده دقيقه اي من هشت ساعت طول کشيد!!
وقتی ميخواستم برگردم خونه ،اتفاقی استاد بخش رو ديدم که کلی اساکه خورده بود و سرش داشت تلو تلو ميخورد و خط هذلولی ميکشيد، بهم گفت بشين با هم کمی صحبت کنيم.
من هم نششتم و کلی صحبت کرديم،تو صحبتاش ازم پرسيد ؛فکر ميکنی اين بخش چه نقاط منفی داره؟!! تعجب کردم .اگه اينقدر نخورده بود اين سؤال رو ازم نميکرد.من هم که حسابی دلم پر بود شروع کردم و هر چی دق دل داشتم خالی کردم سرش.ولی مطمئناً هيچی يادش نيست!يادم افتاد که بابا، کلّه اين بنده خدا هم مثل کامپيوترهای بخش ويروسيه و پر الکل شده ! دلم خوشه که تو اين موقعيت دارم باهاش صحبت ميکنم.
بلند شدم رفتم . تو راه خونه داشتم به اين فکر ميکردم که ما چقدر مواظب هستيم که کامپيوترمون ويروسی نشه و ويروس کش نصب ميکنيم و تمام وروديها رو اسکن ميکنيم تا مبادا hard کامپيوترمون ويروسی بشه.
آيا همين قدر به فکر اين هم هستيم که ذهن خودمون رو هم ويروس کشی کنيم؟ يا مواظب باشيم تا ويروسی داخل ذهن ما نشه؟
يکی ميتونه به راحتی ما رو ناراحت کنه بدون اينکه ما بخوايم! گوشمون اينقدر موسيقی گوش ميکنه که مخمون رو ديوونه ميکنه.چشممون اين صفحه کامپيوتر رو اينقدر ميبينه که خسته ميشه.يکی تو مخمون اينقدر قر ميزنه که اعصاب ما رو به هم ميريزه و...
اين ما هستيم که بايد تصميم بگيريم که ناراحت شويم يا خوشحال.اين ما هستيم که بايد ذهن خود را اداره کنيم.آنتی ويروس نصب کنيم تا هر حشره موذی نتونه داخل شه و سيستم رو به هم بزنه.
اگر اختيار ذهن خودمان را نداشته باشيم ،ديگری هدايتش خواهد کرد.
هرگز معتقد نشویم.پيرو نشویم.به خود خيانت نکنیم
اين زندگی از آن ماست
و تنها ما به آن دسترسی داريم
تنها با حضور تمام و کمال است که راز زندگی بر ما گشوده ميشود
و اين راز در" آزادی ذهن" نهفته است.

دید ژاپنی ها نسبت به ایران

ژاپني ها درمورد ايران چه فکر ميکنند؟
شايد برای شما هم اين سؤال پيش اومده باشه که ژاپنيها چه ديدی نسبت به ايران دارند؟اين عين سؤالی است که هميشه يک ژاپنی هم از يک خارجی ميکنه!
اول بايد اين رو بگم که ديد سنين مختلف ژاپني ها نسبت به ايران متفاوت هستش. وقتی يک سؤال مشترک رو از يک پيرمرد 60 ساله بپرسی و همون سؤال رو از يک بچه دبيرستانی بپرسی جوابها کاملاً متفاوت هست.
به طور کلی ژاپنی ها آدم های خيلی مؤدبی هستن و در 90 درصد موارد حتی اگه ديد منفی داشته باشن هم مستقيماً به يک ايرانی نميگن و سعی ميکنن هميشه موارد مثبت رو بگن،حتی بچه های 10-12 ساله!
به طور کلی وقتی يه ژاپنی اسم ايران رو می شنوه تو ذهنش اينها تصور ميشه:
نفت، صحرا و بيابان ، کشور گرم،فوتبال، علی دايی، مهدوی کيا، زندی،علی کريمی،فيلم،کيارستمی،فرش ايرانی، ترور،جنگ، دختری با کفش های کتانی ،احمدی نژاد، خمينی،شاه،رفسنجانی،کشور ثروتمند،گربه ايرانی،عباس کيارستمی،جاده ابريشم،تاريخ کهن،...
بعضی ها که اطلاعات کمی از کشورهای ديگه دارن فکر ميکنن ايران همون عراق هست و به عربی صحبت ميکنن.چون در انگليسی و ژاپنی از لحاظ نوشتاری اين دو کلمه شبيه هم هستن.
اونهای که تا حالا به ايران نرفتن ميترسن تنهايی برن ايران. چون شنيدن که ايران جنگ هست و ترور و...البته همه اينجوری نيستند و اونهايی که سفر زياد ميرن جرأت بيشتری دارن.ولی خيلی دوست دارن که برن ايران.چون علاقه زيادی دارن که در مورد هنر و فرهنگ و مخصوصاً تاريخ ايران بيشتر بدونن.
اونهايی که به ايران ميرن بطور کلی خوششون مياد.مردم مهمان نواز،غذای خوشمزه،طبيعت زيبا،کشور چند فرهنگه،ارزانی ،ميوهای خوشمزه و...اما چيز هايی که آزارشون ميده ؛رانندگی وحشتناک،بهداشت،بی نظمی و ...است.ولی در کل خوشحالند که به ايران سفر ميکنند.
در اوايل دهه هشتاد(حدود 25 سال پيش) حدود ده تا پونزده هزار کارگر ايرانی به ژاپن اومدن و اين افراد کسانی بودند که شايد سواد خواندن فارسی رو هم نداشتن.در ايران کار نداشتن و از بيکاری زدن بيرون از کشور.بيشتر اينها بعد از اومدن به ژاپن به الواتی و چاقوکشی و فروش مواد مخدر در خيابان های توکيوو چند شهر بزرگ معروف هستند.شايد اينها اوّلين گروه بزرگ ايرانيان مهاجر بودندکه به ژاپن اومدن و اسم ايران و ايرانی رو به گند کشيدن که پاک کردنش شايد وقت زيادی ببره.خيلی از ژاپنيها هنوز وقتی يه ايرانی رو می بينن ياد اينجور آدما ميافتن.البته از حدود پانزده سال پيش دولت ژاپن همه اينها رو جمع کرد و برگردوند ايران. فقط اونهايی موندن که قانونی هستن.
گروه ديگه ای از ايرانيها تجار ايرانی هستن که کارهايی نظير تجارت فرش،مواد غذايی و... ميکنن و معمولا ثروتمند هستن. يک گروه ديگه که تازه واردها هستن تعداد زيادی دانشجوی ايرانی که در دانشگاه های معروف ژاپن مشغول به تحصيل هستن و از وجهه خوبی برخوردارند .
ژاپنيها از هنر استقبال خيلی زيادی ميکنن. از هر نوع هنر.افراد زيادی هستند که بيشتر وقتشان را در گالری ها و موزه ها می گذراند.در مقايسه با ايرانی ها شايد چندين برابر هنر رو دوست دارن و ارزش قائل هستند.به عنوان کسی که در ايران هم کار هنری انجام داده ام متاسفانه بايد بگم که ما ايرانيها اسم هنر و هنرمند ها رو دوست داريم ولی کار هنری برامون زياد مهم نيست.دوست داريم فقط ببينيم کار هنری رو ،حتی اگه ازش هيچی نفهميديم زياد مهم نيست. لفظ هنرمند خيلی پسوند گنده اي هست . هنرمندها رو دوست داريم و بهشون احترام زیاد قایليم،اين یک جنبه مثبت قضيه است. ولی دليل اينکه چرا احترام ميذاريم رو خودمون هم نميدونيم.به همين خاطر هنر در ايران زنده نيست.ناقص الخلقه است.يه چيزی کم داره و اون هم "نحوه استفاده از هنر" است.ارزش هنر رو ميدونيم ،بهش احترام ميذاريم ولی" ارزش وجودی کار هنری" رو نميدونيم.حتی اگه بخريمش بعدها تو گوشه انباری پيداش ميکنيم...
ذر ژاپن يک دانشجو ميتونه هنگام تحصيل از کاراش نمايشگاه بزنه و کاراش رو بفروشه.يک ارتباط مستقيم هست بين هنرمند و جامعه .به همين خاطر در توکيو کمتر دانشجوی زير 25 سال پيدا ميشه که سفر خارج نرفته باشه. يک دانشجو ميتونه با کار پاره وقت در سه ماه هزينه سفر يک دور اروپا رو تامين کنه.اينجا فروش آثار کار بدی نيست بر خلاف ايران که اگه کار هنريت رو بفروشی فکر ميکنن بقال سر کوچه اي!آخه اين آدميزاد بايد يه چيزی بخوره تا نمیره یا نه!! ببخشيد که همش قر ميزنم. ولش کن...برگرديم سر اصل مطلب...
اينجا آدم در ميان انبوه هنرمندان گم ميشه ،به جريان می پيونده و ناپديد ميشه.هر کسی کار خودشو ميکنه، به کار ديگران کاری نداره. بر خلاف ايران به سختی ميشه اينجا به شهرت رسيد.مردم هم که اصولاً چشمشان به هنر ژاپنی عادت کرده،وقتی هنر کشور ديگه اي رو می بينن خيلی استقبال ميکنن.
به نظر من هنر ايران جنبه های مثبت خيلی زيادی داره که بايد هميشه بهش افتخار کنيم و سعی کنيم تا نقص ها رو برطرف کنيم.شيوه تفکر و زيربنای فکری هنرمند ايرانی بسيار محکم و ريشه دار و عميق هست. بايد در تلاش باشيم تا از تار تنيده دور خودمون بيرون بيايم و با جامعه ارتباط تنگاتنگ داشته باشيم. هر سال که زمان ميگذره هنر در ايران شکوفا تر ميشه . بنابر اين ميشه به آينده هنر ايران -که بر زير بنای تفکری عميق و اصيل استوار هست- اميدوار بود.
فراموش نکنيم که مطالبی که مينويسم تجربيات شخصی کسی که مدتی در این سرزمين کار هنری انجام ميده و شايدتجربيات هنرمندان ديگر ايران زمين در سرزمين آفتاب چيز ديگری باشد.
راستی....
شما در مورد ژاپن چه فکر ميکنيد؟
من در دبيرستان ها و مدارس توکيو به دانش آموزان ژاپنی در مورد فرهنگ،هنر،آداب و رسوم ايرانی ها تدريس ميکنم. دانش آموزان ژاپنی خيلی علاقه مند هستن که در مورد ايران بيشتر بدونن. ميخوان بيان ايران نون سنگک بخورن،با بچه های ايرانی فوتبال بازی کنن،و برن کوير رو ببينن .سؤالی که هميشه بچه های ژاپنی ازم ميکنن اينه که : ايرانيها در مورد ژاپن چه تصوری دارن؟
خوشحال ميشم نظرات شما رو هم بدونم.
مطالبم رو با اين مطلب به پايان ميبرم که :
بياييد مرز های سياسی جغرافيايی را برداريم. مرز ها برای من و تو نيست! مرز ها برای من و تو نيست!
برای کسانی است که بايد درون اين خط جغرافيايی را اداره کنند.
بزرگتر فکر کنيم. همه جای دنيا سرای من است.نه مذهبی هست نه مليتی هست نه فرهنگی! عمرمان را ،وقتمان را ،سرمايه زندگيمان را بهايی بسياربسيار بيش از اينهاست ! انسان فراتر از همه اينهاست.همه چيز را دوست داشته باشيم.انسان تنها يکی از "مواد" موجود در اين طبيعت عظيم است.
پيله اي که به دور خود تنيده ايم را بدريم،به دريای عظيم طبيعت بپيونديم و جزيی از "مواد" گم شده طبيعت شويم که "هستيم".
قبل از اينکه اين کوزگر از خاک ما کوزه ديگری بسازد،بياييد قدر خاک را بدانيم.قدر خود را بدانيم .چه اگر ندانيم، بخواهیم یا نخواهیم او با پس گردنی ومشت و لگد زنان از خاک ما کوزه ديگری خواهد ساخت که اين تقدير من و توست ...

صرفه جویی

صرفه جویی!

چند وقت پيش با گران شدن قيمت نفت قيمت مواد غذايی هم در ژاپن گران شد . با وجود اينکه قيمت نفت هم اکنون خيلی ارزان شده ولی قيمتها در ژاپن تحت تأثير بحران مالی جهانی،همچنان بالاست.
بنابر اين تلويزيون ژاپن يک برنامه حدود چهل و پنج دقيقه اي ترتيب داده بود که راه حل ها رو به مردم نشون بده که برام خيلی جالب بود! از اين لحاظ که چقدر به جزييات می پردازند و با دقت و حوصله همه چی رو تجزيه و تحليل ميکنن.مردم ژاپن هم که آدم های حرف گوش کنی هستن و هر چی که بشنوند مو به مو اجرا ميکنن.
توی اين برنامه چهار زن خانه دار رو دعوت کرده بودن و ابتدا قيمتها رو با قبل مقايسه کردن و بعدش همه نظرشون اين بود که خريد براشون سخت شده چون همه چی گرون شده.
مرحله بعد اين بود که : حالا بايد چيکار کنيم؟يک زن خانه دار چطور ميتونه در شرايط بحرانی به داد خودش و کشورش برسه؟
تو پرانتز اينو بگم که اگه ما ايرانيها باشيم خوب ميگيم"ما هيچ کاری از دستمون برنمياد،تقصير دولت هست و اونها هستند که بايد کاری انجام بدن و از دست ما کاری ساخته نیست و ميشينيم به مملکت داران فحش ميديم"
حالا ببينيم تو اين برنامه چه راه حل هايی رو ارائه دادند:
-هر روز که برای خريد ميخواهيد بريد،با چند تا از همسايه ها قرار بگذاريد و با هم بريد کلّی خريد کنيد و بعدش قسمت کنيد. چون بعضی از فروشگاه ها هستن که با قيمت خيلی ارزون جنس کلّی ميفروشند.
-قبل از خريد يخچال را خوب چک کنيد که يک چيز را دوباره نخريد.
- در يخچال را باز کرده و سريع با موبايل خود از داخل يخچال عکس بگيريد،سپس از روی عکس ببينيد چه چيز هايی برای خريد لازم داريد .در اين صورت مجبور نيستيد که در يخچال را برای مدت زياد باز نگاه داريد تا سرمای آن خارج شده و برق بيشتری مصرف کنيد!!
-رسيد اقلامی را که ميخريد را دور نيندازيد ،بلکه آن را روی يخچال نصب کنيد تا همواره بدانيد که چه مقدار و چه خريد کرده ايد.
-اگر اقلام مورد نياز خود را از کارخانه به صورت کلّی مثلاً دويست عدد سفارش بدين قيمتش چهل تا پنجاه درصد تخفيف داره.برای اين منظور وب سايت هايی هست که همه ميتوانند بدون اينکه سفارش دهنده های ديگر را بشناسند عضو وب سايت شده و قلم مورد درخواست خود را سفارش ميدهند.وقتی تعداد افراد تقاضا دهنده برای آن قلم به مثلا دويست نفر رسيد کارخانه با نصف قيمت ، قلم درخواستی را به مشتريان ميفرستد!!
-موقع زمستان به جای گرم کردن خانه با بخاری برقی ،از بخاری نفتی استفاده کنيد. يک راه ديگر اينکه از قمقمه های دو تا چهار ليتری پلاستيکی استفاده کرده و داخل آن آب جوش ريخته و داخل رختخواب خود با هم بخوابيد!!

اينها همه تنها قسمتی از صرفه جويی های ژاپنی هاست که در مواقع بحران انجام ميدهند.
وقتی آدم فکر ميکنه ميبينه اينها همه موارد جزيی هستن ،ولی وقتی همه اين کار رو ميکنن مشکلات مالی تا حد زيادی حل ميشه.

موز

تو ژاپن ميوه خيلی گرونتر از ايرانه! ولی بر خلاف ايران موز يکی از ارزانترين ميو ه هاست! من هم خيلی موز ميخورم،ولی امسال ديگه از موز خبری نبود!! هم کم بود و هم گرون!!ا
علتش هم اين بود که تو تلويزيون ژاپن اعلام کرده بود که" اگه موز بخورين لاغر ميشين"!!!ا
به همين خاطر همه هجوم آوردن و "رژيم موز" گرفتن!ا
هر کسی يه جوری خر ميشه!!ا

یک رسم خوب

ژاپنی ها يه رسم خيلی خوبی دارن اينه که :وقتی مراسم يا پارتی دارن بعد از تموم شدن مراسم همه با هم همه چی رو تميز و مرتب ميکنن و حتی ظرفها رو ميشورن بعد برميگردن خونه هاشون.

الا تا نخواهی بلا بر حسود

ما جهان سومی ها و جهان اولی ها هر کدوممون يه جورايی بی فرهنگيم! فقط نوعش فرق ميکنه .مثلاً يه جهان سومی تو قطار بلند بلند با تلفن صحبت ميکنه،هوای بقيه رو نداره،صف رو رعايت نميکنه...!ا يه" جهان اولی" فقط وقتی که بهت نياز داره باهات تماس ميگيره. پول پرسته. وقتی حرف از پول ميشه ميزنه زير همه چی.حسوده...ا

چند وقت پيش که تو سفارت ايران نمايشگاه داشتم سه تا از دوستان خارجی که اهل اندونزی،آلمان و هلند هستن اومدن و من هم طبق معمول بهشون خوش آمد گفتم.ديدم اون آلمانيه هاج و واج مونده و از پله ها خيلی آروم آروم داره مياد پايين و همش داره ساختمون سفارت رو ورانداز ميکنه!!

بلافاصله اندونزياييه گفت که : " ما داشتيم دنبال سفارت ايران ميگشتيم وقتی چشمم به اين ساختمان افتاد گفتم فکر کنم اين سفارت ايران باشه"

آلمانيه ورداشت گفت که " بهش نمياد اينجا سفارت "ايران" باشه! سفارت ايران يک ساختمون قديمی و کهنه بايد باشه!!" اون موقع من دو هزاريم جا افتاد که چرا اين بنده خدا شوکه شده!! تا جاييکه حتی نمايشگاه رو نديده بلافاصله برگشت و رفت!! اينجا بود که به ياد شعر سعدی افتادم که ميگه:

الا تا نخواهی بلا بر حسود............ که اين بخت برگشته خود در بلاست

راستی که بعضی وقتا بعضی اروپاييها فکر ميکنن از دماغ فيل افتادن!!!و همه چی بايد مال اونها باشه و هميشه از بالا به کشورهای آسيايی نگاه کنن!! البته همشون اينجوری نيستن و من خودم دوستای خيلی خوب اروپايی هم دارم.

ساختمان سفارت ايران در توکيو يکی از شيکترين سفارتهايی هست که من تا حالا ديده ام و به دست يک معمار ايرانی به سبک کاملاً ايرانی ساخته شده.نمای داخلی الهام گرفته از شهر تاريخی بم،و حوضی در بيرون که يادآور باغهای ايرانی است. نور آن به صورت طبيعی از بيرون تامين ميشود و فضای آن بر خلاف ساختمان های ژاپنی وسيع است.

نمايشگاه نقاشيخط

نمايشگاه نقاشيخط زبانزدهای پارسی

بالاخره نمايشگاه نقاشيخط هم تمام شد.
قضيه از اين قرار بود که يک روز توی کتابفروشی چشمم به کتابهايی افتاد در مورد اشعار شعرای بزرگ فارسی وضرب المثل های فارسی که به ژاپنی هم ترجمه شده بود .چون اشعار فارسی قدری نياز به توضیح داره تا مخاطب ژاپنی درکش کنه،تصميم گرفتم در ابتدا ازضرب المثل شروع کنم.(یا زبانزدهای پارسی)
سريع به اين فکر افتادم که چطور ميشه اينها رو به دوستان ژاپنی معرفی کرد چون اونها هم شبيه همين زبانزدها رو بکار می برند.
ابتدا به اين فکر افتادم که همين زبانزدها رو به ژاپنی و فارسی خوشنويسی کنيم. من فارسی و يک ژاپنی به خوشنويسی ژاپنی.
اين بود که با يکی از همکلاسی هام صحبت کردم و ازقضا پدرش خطاط بود! استاد" شینزان ایتو"که بیست سال تجربه خوشنویسی ژاپنی داره. خيلی سريع تصميم گرفته شد و در روز های آخر من تصميم گرفتم به جای خوشنويسی که يک کار سنتی است،کار هام رو به صورت نقاشيخط روی سفال ارائه بدم.
نمايشگاه در سالن شيراز سفارت ايران در توکيو از 6 اکتبر تا 11 اکتبر 2008 برگزار شد .
هر چند کار اصلی من خوشنويسی نيست و سفال و سراميک کار ميکنم ولی برای اوّلين بار تجربه جالبی بود.از اين لحاظ که هم نمايشگاه جنبه هنری داشت و هم فرهنگی. هم ميشد خوشنويسی ايرانی و ژاپنی رو در کنار هم مقايسه کرد و هم زبانزدها رو.سفارت هم واقعاً کمک و همکاری کرد. مخصوصاً از لحاظ پوشش خبری و آماده سازی نمايشگاه.
يک مسئله ديگه که برای اوّلين بار برام اتفاق افتاد اين بود که؛با اينکه اين نمايشگاه کار جنبی وتفريحی برای من بود، واقعاً خستگی فکری رو برای اوّلين بار تجربه کردم!طوری که هر روز اگه حدود دو ساعت جدّی فکر ميکردم بنزينم تموم ميشد و سردرد شديدی ميگرفتم که بايد کارم رو تعطيل ميکردم و استراحت ميکردم!!کمی ژاپنی ها رو درک کردم:-)
ديگه به خودم قول دادم که کار زياد نکنم و در اصل تفريح رو کمتر کنم.

از حاشيه های نمايشگاه اينکه وقتی خبر نمايشگاه رو در خبرگزاري ها خوندم به جای "ضرب المثل های فارسی " از "زبانزدهای فارسی" استفاده کرده بودند. خيلی خوشحال شدم از اينکه روزنامه های ايران اينقدر مراقب زبان فارسی هستند که حتی زبان عربی رو هم به کار نميبرند. اميدوارم روزی برسد که زبان فارسی از لغتهای بيگانه و از جمله لغتهای عربی پاکسازی شود
برای ديدن اخبار و عکس های مربوط به نمايشگاه به لينک های زير مراجعه کنيد:

خبرگزاری ایرنا

ایرناتصویر

جام جم

_____________________________________________________
در اين وبلاگ واژه های کليدی ،اطلاعات مربوط به تخصص و تحقيقات نويسنده این وبلاگ ميباشد
واژه های کليدی: سفال،سراميک،ايران،سفالگران معاصر ايران،ژاپن،دانشگاه هنر توکيو،لعاب،هنر،شهر سوخته،کلپورگان،کلپورکان،هنر های سنتی ايران و ژاپن،صنايع دستی،خوشنویسی.
_____________________________________________________

هنر نزد ايرانيان است و بس!

هر بار که در يک جشنواره بين المللی شرکت ميکنم به ياد اين شعر فردوسی ميافتم که:هنر نزد ايرانيان است و بس!و همیشه درگیر معنی نادرست این شعر...تا اينکه کنجکاو شدم در مورد منظور اصلی شاعر تحقیق کنم.

اگر فکر کنيم که يک اديب بزرگی مثل فردوسی- که زبان فارسی مديون اوست -منظورش از این شعر اين بوده که" هنر فقط و فقط نزد ايرانيان است" در حق او ظلم کرده ايم.
چون اگر منظور او واقعا اينچنين بوده باشد " ابتدا " به تمام ملّتهای غير ايرانی توهين کرده،"دوّم" اينکه به تمام ايرانيها توهين کرده است،که اينقدر خودخواهند که هنر را فقط و فقط مختص خودشان ميدانند .
حقیقت این است که اين شعر سخن خود فردوسی نيست و از قول بهرام گور در جواب فغفور چين گفته است و... "بس" به معنی "فقط و فقط" نبوده بلکه به معنی " بسيار " است. يعنی به جای "ايرانيان بس و بسيار هنر نزدشان است"، يا "ايرانيان بسی هنر دارند" و يا "و بس هنر نزد ايرانيان است"، واژه ی" و بس"، به پايان رفته است و شده است: هنر نزد ايرانيان است و بس.

احتمالا حرفها و بگومگوهایی بین بهرام گور و طرف چینی رد و بدل شده که بهرام گور به خاطر اینکه کم نیاره این حرف رو زده .

هر چند من حتی اين جمله که " هنر نزد ايرانيان بيشتر از بقيه ملّتها هست" رو هم قبول ندارم.درسته که هنر ايران خيلی غنی هست ولی اين دليل نميشه بگيم از هنر کشورهای ديگه بهتره!چون هنر مثل علم قابل مقايسه نيست.

حسّاسيت من بيشتر به اين خاطر است که خودم دانشجوی هنر در يک دانشگاه خارجی هستم .

امیدورام دوستان عزيز هم برداشت درستی از اين شعر فردوسی داشته باشند.

برای اطلاعات بیشتر سری به این نوشته بزنید.

http://www.kotiposti.net/msaleha/nai_3/12/p_9.html

ژوژمان

ژوژمان آخر ترم:
اين روزهاهوای توکيو خيلی گرم و شرجیه! همه دارن ميرن مسافرت خارج! که برای ژاپنی ها ارزونتر از سفر داخلی هست.
اين ترم دانشگاه هم تموم شد و ما هفته پيش ژوژمان داشتيم. دانشگاه ما از حالا تا دوماه ديگه تعطيلات تابستونی تعطيله.
ولی بخش ما طبق معمول هميشه بازه و همه مشغول کار!
ژوژمان ما مثل يک گزارش عملی 6ماه ميمونه که بايد به استادها: کاری که کردی+کاری که داری انجام ميدی+کاری که ميخوای انجام بدی رو توضیح بدی.
همه استادها ی بخش که 5نفر هستن و تمام دانشجوها موظف هستن که به توضیحات همه گوش کنن و اگه سؤالی داشتن سؤال کنن.
اينجا فرقش با ايران اينه که نمره ای در کار نيست. فقط اساتيد نظراتشون رو در مورد کارها ميگن.
بعد از هر ژوژمان هم يک پارتی بزرگ به خاطر گفتن خسته نباشيد به همه برگزار ميشه و شروع ترم بعد از مهر ماه هست.

برعکس!

بعد از سه سال دوباره به اين وبلاگ سر ميزنم.اميدوارم که بتونم ادامه بدم.
بعضی وقتا با سرعت و قدرت داريم به مسيری ميريم که نبايد بريم! دليلمون اينه که همه دارن ميرن بنابرين من هم دارم ميرم! اين تصوير گرفيکی هست که يک هنرمند کره ای طرّاحی کرده است. اسم تابلو "برعکس" است.